บทที่ 38 พยายามเข้าใจ (1)

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นเป็นครั้งที่สอง ขณะที่หญิงสาวกำลังนอนซุกตัวด้วยความขี้เกียจอยู่บนที่นอน

“ใคร?” น้ำเสียงที่แสดงถึงความหงุดหงิดเล็ดลอดออกมาจากใต้ผ้าห่ม คนตัวเล็กยื่นมือออกมาจากผ้าห่มผืนหนา เอื้อมขึ้นไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง “เธอไม่กลัวบาปใช่ไหม?” เกวลินเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่โทรม...