บทที่ 56 ไม่มีอะไรให้จำ (1)

สามเดือนผ่านไป...

“หมอคะ ช่วยฉันเถอะ ฮึก..ฉันไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว” หญิงสาวใบหน้าเปื้อนน้ำตา เอ่ยขอร้องหมอเจ้าของไข้ด้วยหัวใจที่แหลกสลาย ข้อมือทั้งสองข้างของเธอเต็มไปด้วยเลือดสีแดง

หมอเจ้าของไข้ทรุดตัวลงนั่ง ยกมือกระชับไหล่ของคนตัวเล็กเพื่อเรียกสติ

“ผมเป็นหมอ ผมไม่อนุญาตให้คนไข้ตาย ชีวิตค...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ