บทที่ 57 ไม่มีอะไรให้จำ (2)

ตลอดเวลาที่ผ่านมาในช่วงที่ยากที่สุดในชีวิต เธอไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็นอีกเลย เกวลินเปิดประตูบานใหญ่เดินเข้าไปในบ้าน มองเห็นชุดโซฟาตัวโปรดของผู้เป็นแม่ถูกคลุมด้วยผ้าขาวกันฝุ่น มองไปที่เคาน์เตอร์ครัว ที่อุปกรณ์ทุกอย่างยังอยู่ที่เดิม ก่อนจะเดินขึ้นไปที่ชั้นสองซึ่งเป็นห้องนอนของเธอ เธอไม่สะดวกให้แดนไทยขึ...