บทที่ 73 ไม่อยากยอมแพ้เรื่องของเรา

“เกล...” สิงห์เอ่ยเรียกชื่อคนตัวเล็ก สายตายังคงไม่ละจากเธอ

“คะ?”

“อยู่เป็นเพื่อนพี่เถอะนะ”

คนตัวเล็กขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจความหมายของคำพูดเขา

“คืนนี้พี่อยากให้เกลอยู่ข้าง ๆ พี่ไม่มีแรงทำอะไรเกลหรอก ที่โซฟานอนไม่สบาย มานอนในห้องเถอะนะ” สิงห์ส่งสายตาเว้าวอนมองไปที่เกวลิน

คนตัวเล็กนิ่งคิดครู่หนึ่ง “เกลกลัว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ