บทที่ 5 วังวนพิศวาส
“อ้อ... รูปนั่น” เขาพูดค้าง
ทำให้เครื่องหมายคำถามปรากฏบนหน้าผากของเธอ วีนัสรู้สึกเหมือนกับว่าเธอรอคอยให้เขาสานต่อประโยคที่ถูกทอดทิ้งนั้นมาเป็นเวลานานนับเจ็ดปี
“รูปใครคะ” นั่นไม่ใช่เสียงของเธอ เป็นเสียงของยัยเด็กโง่ที่บังอาจเสนอหน้าเข้ามาข้องเกี่ยวในแผนรักหักเหลี่ยมโหดโดยไม่ได้รับเชิญ
“นางในฝันของผมครับ”
หมดสิ้นแล้วความเข้มแข็งที่เธอมี หญิงสาวรู้สึกหน้ามืดตาลายคล้ายกับถูกสอยร่วงลงไปนอนนับดาวด้วยหมัดผีสิงของบัวขาวป.ประมุข ถ้าหากมันเป็นแผนซ้อนแผนที่เขาพึ่งคิดค้นขึ้นมาเพราะบังเอิญจำเธอได้ วีนัสคงไม่มีวันสามารถลุกขึ้นมาต่อกรกับผู้ชายแสนเล่ห์ล้านเล่มเกวียนคนนี้
นี่เธอเดินทางมาถึงไหนแล้วนะ เธออยู่ในป่าฝนของประเทศไทยหรือทะเลทรายสะฮาราทวีปแอฟริกา ทำไมลำคอถึงแห้งผากขึ้นมากระทันหัน แล้วไหนจะน้ำตานางเอกละครวิทยุที่เอ่อท้นบวกกับอาการคัดจมูก ไม่นะไม่ เธอต้องไม่อ่อนแอ ไม่เด็ดขาดดด...
คนสวยซึมไปเลย... รูปถ่ายนางฟ้าตัวน้อยของเขาทำให้เธออกหักหรือเปล่า ไม่ได้การแล้ว ขืนเป็นแบบนี้ความปรารถนาที่จะเสียน้ำให้ผู้หญิงแปลกหน้าในคืนฝนตกหนักของเขาอาจไม่สมหวัง
“เธอเหมือนฝันที่ไม่อาจเป็นจริงได้ของผมน่ะครับ” เควินรวบรวมสติปัญญาทั้งหมดที่มีสร้างสรรค์ปั้นแต่งคำพูดรื่นหูออกมา
“ทำไมหรือคะ” วีนัสสูดน้ำมูก หญิงสาวเบือนหน้าไปด้านนอกรถเพื่อกระพือขนตาขับไล่ความเป็นนางเอกผู้อ่อนแอออกไปจากฟีลลิ่ง
“เพราะผมไม่รู้ว่าเธออยู่ไหน”
“แล้วถ้าคุณรู้ ? ”
“ถึงแล้วครับ” เควินได้ยินคำถามของเธอเต็มสองรูหู แต่เขาเลี่ยงที่จะพูดถึงนางฟ้าสาวน้อยแสนบริสุทธิ์ในรูปถ่ายซึ่งถูกนำไปสอดเก็บไว้บนบังแดดหน้ารถเพราะหัวใจของเขากำลังแปดเปื้อนด้วยความคิดสกปรกลามกของมนุษย์ผู้ชาย
สิ่งแวดล้อมด้านนอกรถเปลี่ยนไปมากเหลือเกิน ความขลาดกลัวที่จะเดินหน้าสานต่อแผนการณ์ชำระแค้นคืบคลานขึ้นมาอยู่เหนือเหตุผลทุกอย่าง
และเกราะป้องกันหัวใจก็ถูกทำลายลงเมื่อเขาเปิดประตูรถให้เธอ วีนัสพึมพำขอบคุณเสียงเบาหวิว เธอยืนมองชายหนุ่มนำมินิคูเปอร์เอสไปจอดเข้าที่และจัดการอะไรต่ออะไรเพียงลำพัง เพราะไม่มีใครอยู่ในอู่นอกจากเขากับเธอแค่สองคน
“ไม่มียางรถรุ่นนี้ในสต็อกครับ คงต้องรอพรุ่งนี้” เขาเดินมาบอกและยิ้มปลอบใจ
“แย่จัง” วีนัสหน้าเจื่อน สมองของเธอขาวโพลนเพราะถูกรุมเร้าด้วยความรู้สึกหลายหลากเฉดสี
“คุณจองโรงแรมที่ไหนไว้หรือเปล่าครับ”
“ฉันจองห้องพักในรีสอร์ตไว้ค่ะ แต่นี่ก็ดึกแล้วคง...” วีนัสถอนหายใจอย่างเป็นกังวล
“เตียงของผมยังว่างนะครับ” เควินกลั้นหายใจรอคำตอบจากปากหญิงสาว
นี่ไงล่ะ ตัวตนที่แท้จริงของเขา วีนัสกระพริบตาปริบ ๆ เมื่อภาพความทรงจำครั้งเก่าก่อนสะท้อนแทรกภาพความจริงในปัจจุบัน
“มีน้ำอุ่นไหมคะ”
“ทุกอย่างครบครันสำหรับแขกคนพิเศษครับ”
รอยยิ้มสมใจปรากฏบนใบหน้าของชายหนุ่ม ชัดเจนเหมือนความตั้งใจมั่นของเธอที่ฟื้นตื่นจากความอ่อนแอ และไฟแค้นก็ลุกโชติช่วงยิ่งกว่าเก่าเมื่อเขาพาเธอหิ้วกระเป๋าเดินเข้าสู่ห้องเชือด
เธอมาไกลเกินกว่าจะถอยหลังกลับและทุกอย่างก็ไหลลื่นไปตามสถานการณ์
ผู้ชายคนนี้สมควรได้ลิ้มรสชาติความผิดหวัง เขาไม่ได้ช่วยเหลือเธอด้วยความบริสุทธิ์ใจ จงอย่าลืมว่าเขาทำตามหน้าที่และเธอต้องจ่ายค่าบริการ
“ห้องของคุณน่าอยู่จังเลยนะคะ”
เธอเดินวนเป็นครึ่งวงกลมรอบเตียงสีขาวสะอาดตาที่ผ่านการดูแลอย่างดี โดยมีสายตาคาดหวังของชายหนุ่มตามติดไปทุกฝีก้าว
“ถ้าหากคุณสนใจอยู่ยาว ผมรับรองว่าคุณจะได้รับความสะดวกสบายที่มีคุณภาพมากกว่าเกสต์เฮ้าส์หรือโรงแรมทุกระดับดาวบนกาแล็กซี่รวมกัน”
“รวมถึงดาวในดวงตาของคุณด้วยหรือเปล่าคะ”
ความทันเกมส์ของเธอทำให้เควินรู้สึกกระปรี้กระเปร่า เขาไม่เคยเจอผู้หญิงสวยฝีปากจัดจ้านที่มาพร้อมกับสมองและเสน่ห์เร้าใจแบบสาวสวยที่กำลังยืนเผชิญหน้าเขาอยู่
สาว ๆ หลายย่านน้ำที่ผ่านเข้ามาในชีวิตไม่เคยมีใครให้เขามากไปกว่าความบันเทิงทางร่างกายและเธอคนนี้ก็มีอะไรหลายอย่างที่แตกต่างจากทุกคน
“คุณจะได้ทุกสิ่ง เท่าที่ผมจะสามารถบันดาลให้คุณ”
ชายหนุ่มเดินเข้าหาร่างบางที่ถูกต้อนจนเผลอก้าวถอยหลังไปชนกำแพง เขาใช้แขนแข็งแรงสองข้างกักขังเธอไว้และก้มลงแนบริมฝีปากบนกลีบปากนุ่มตึง
จูบแผ่วเบาที่แสนร้ายกาจของเขาค่อย ๆ ผันแปรเป็นความเร่าร้อนเรียกร้องซึ่งทำให้สมองและหัวใจของเธอไร้สิ้นความสามารถที่จะควบคุมขาสองข้างไม่ให้สั่น วีนัสตะกายหาที่ยึดเหนี่ยวเพราะส้นสูงสามนิ้วที่เธอเหยียบยืนไม่มั่นคงพอ
เสียงครางอย่างพึงพอใจของเขาเหมือนเสียงขับกล่อมของวงออเคสตร้าที่ถูกจัดหามาเพื่อสร้างบรรยากาศโรแมนติกในคืนออกเดทของหนุ่มสาว มันปลุกเร้ายั่วยุให้ผู้หญิงโง่เขลาหลงเข้าไปในวังวนพิศวาสที่หล่อนไม่อาจต้านทานอำนาจลี้ลับของมัน
