บทที่ 2 สัญญา

"พี่ไนท์ มะ ไม่นะคะ นุ่ม นุ่มยังไม่พร้อม" ฉันร้องท้วงพี่ไนท์ออกไปอีกครั้งพลางใช้ฝ่ามือดันแผงอกแกร่งของเขาออกไปด้วย

เมื่อกี้เขาขยับเข้ามาจนหน้าอกของฉันเสียดสีกับแผงอกของเขาเข้าอย่างจัง

"พี่ให้เวลานุ่มมานานแล้วนะ จะให้พี่รอจนถึงเมื่อไหร่" พี่ไนท์ว่าพลางใช้ท่อนแขนทั้งสองข้างกักขังร่างของฉันเอาไว้ สายตาของเขาที่มองมาแบบี้ บอกตามตรงว่าฉันไม่ชินเลย

"พี่ไนท์เมาแล้ว นุ่มว่า...ว้าย!" ฉันร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ๆร่างก็ลอยจากพื้นด้วยฝีมือของพี่ไนท์ เขาช้อนร่างฉันขึ้นอุ้มพลางกดจมูกลงมาที่ข้างแก้มของฉันอย่างมันเขี้ยว

"พี่ไม่เมา แล้วพี่ก็ไม่ยอมด้วย" เขาพูดแค่นั้นแล้วอุ้มฉันเดินเข้ามาในห้องนอนอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะวางร่างฉันลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา

"พะ..."

"เราเป็นแฟนกันนะ นุ่มไม่สงสารพี่หรือไง" พี่ไนท์ตามมาคร่อมร่างของฉันเอาไว้พลางถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างขุ่นเคืองเล็กน้อย

ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยพูดเรื่องนี้ ไม่เคยขอมีอะไรกับฉัน แต่ฉันว่าเราสองคนคุยเรื่องนี้กันรู้เรื่องแล้วนี่นา ทำไมวันนี้อยู่ๆเขาถึงได้มาพูดถึงเรื่องนี้อีกล่ะ

ทุกครั้งที่ผ่านมาเขายังอดทนได้ ทำไมวันนี้...เหมือนเขาไม่อยากจะทนยังไงก็ไม่รู้

"แล้วพี่ไนท์ไม่สงสารนุ่มบ้างเหรอคะ สมมติว่านุ่มยอมพี่ เป็นของพี่แล้ว ถ้าวันไหนที่พี่เปลี่ยนไปขึ้นมา นุ่มจะทำยังไง?" ฉันยกข้ออ้างที่เคยอ้างกับเขาขึ้นมาพูดอีกครั้ง ซึ่งเหมือนมันจะได้ผลเพราะว่าพี่ไนท์ชะงักลงไปเล็กน้อย

"ทำไมพี่ต้องเปลี่ยนด้วย นุ่มน่ารักขนาดนี้ พี่จะไปไหนรอด" น้ำเสียงทุ้มกระซิบชิดริมฝีปากของฉัน เล่นเอาร่างของฉันเกร็งไปหมดเพราะกลัวว่าถ้าขยับมากไปกว่านี้ริมฝีปากของเราสองคนที่มันกำลังคลอเคลียกันอยู่จะประกบเข้าหากันซะก่อน

คนเจ้าเล่ห์ เพราะเขารู้ว่าฉันเองไม่ประสีประสากับเรื่องแบบนี้ เขาเลยทำในสิ่งที่ฉันไม่ชอบ และถึงแม้ว่าฉันจะรู้ถึงวิธีหลบหลีก แต่ว่าฉันก็ไม่สามารถยกฝ่ามือขึ้นไปเพื่อดันร่างของเขาออกได้เลย

อยู่ๆเหมือนร่างกายมันก็ไร้เรี่ยวแรง ทำอะไรไม่ถูก แค่ประโยคเดียวเท่านั้นที่เขาเอ่ยออกมา แค่ประโยคนั้นประโยคเดียวจริงๆ

"นะ นุ่มจะ...จะไปรู้เหรอ ถ้าวันไหนที่พี่ไนท์เบื่อนุ่ม นุ่มจะทำยังไง" ฉันพยายามพูดออกไปอย่างแผ่วเบาและขยับปากให้น้อยที่สุด

มันเกร็งไปหมดเวลาที่ลมหายใจที่กรุ่นร้อนของพี่ไนท์มันปะทะเข้ากับริมฝีปาก ร่างทั้งร่างของฉันค่อนข้างจะสั่นเทิ้มและไม่สามารถควบคุมอะไรได้อีกต่อไปเมื่อพี่ไนท์ค่อยๆทาบลำตัวลงมาทับร่างของฉันเอาไว้

"พี่ไม่มีวันเบื่อนุ่ม พี่รักนุ่มจะตาย" น้ำเสียงทุ้มนั้นพูดพลางสบตากับฉันด้วยสายตาที่หวานเยิ้ม ให้ตายเถอะ ฉัน...ฉันไม่ชอบเวลาที่พี่ไนท์มองมาแบบนี้เลย

มัน...มันทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆ

"พี่อยากได้นุ่มพี่ก็พูดได้สิ" ฉันพูดออกไปราวกับน้อยใจที่เขาไม่ยอมทำตามสัญญาที่ให้ไว้

"แต่เราเป็นแฟนกันนะนุ่ม เรื่องแบบนี้มันก็ต้องมีกันบ้าง หรือนุ่มจะให้พี่ไปอะไรๆกับคนอื่นที่ไม่ใช่นุ่มล่ะ" ฉันปรี้ดแตกทันทีที่พี่ไนท์พูดออกมาแบบนั้น

เขาพูดว่าจะไปอะไรๆกับคนอื่นอย่างนั้นเหรอ!

ตุ้บ!

ฉันทุบที่อกแกร่งของพี่ไนท์ไปหนึ่งที เล่นเอาเขามองมาที่ฉันด้วยสายตาที่สงสัยในทันที

"เจ็บนะ..." แต่ว่าเขาก็ยังคงพูดจาด้วยน้ำเสียงออดอ้อนได้น่าหมั่นไส้อยู่ดี

"พี่ไนท์จะไปอะไรๆกับคนอื่นก็ไปเลย ถ้าเรื่องแค่นี้พี่ทนไม่ได้ นุ่มก็ อื้อ!!!" ฉันยังพูดไม่ทันจบประโยค ริมฝีปากที่ร้อนร้ายของพี่ไนท์ก็โฉบลงมาทาบทับที่ริมฝีปากของฉันอย่างร้อนแรง คราวนี้เขาส่งจูบที่เเสนจะเร่งเร้ามาให้ฉันพลางกดท่อนแขนของฉันเอาไว้กับเตียงจนไม่สามารถขัดขืนเขาออกไปได้เลย

"พี่จะไปอะไรๆกับคนอื่นได้ยังไง เมียพี่ก็อยู่ตรงนี้ทั้งคน" หน้าของฉันร้อนวูบวาบขึ้นมาทันทีที่พี่ไนท์เอ่ยคำนั้นออกมา

"บะ บ้า! เมียบ้าอะไรของพี่ นุ่มเป็นแค่แฟนไม่ใช่เมียสักหน่อย!"

"ไม่อยากให้เป็นแค่แฟนเเล้วอ่ะ" สายตาที่เจ้าเล่ห์จ้องมองมาที่ฉันอย่างไม่วางตา ก่อนที่ฝ่ามือหนาจะค่อยๆปลดกระดุมชุดแซคของฉันออกทีละเม็ด จนฉันรู้สึกเย็นวาบตรงช่วงหน้าอกขึ้นมา

หมับ!

"อ๊ะ!" ฉันร้องเสียงหลงเมื่อฝ่ามือหนาของพี่ไนท์ตะปบเข้าที่หน้าอกหน้าใจของฉันพลางบีบเคล้นมันอย่างมันส์มือ

"แน่นสุด" น้ำเสียงกระเส่าพูดขึ้นพลางหอบหายใจถี่เมื่อหน้าอกหน้าใจของฉันโผล่พ้นชุดแซดออกมา

"พะ...อื้ออ!!!" ฉันผวาเมื่อพี่ไนท์ก้มลงมากดจูบลงบนเนินอกของฉันอย่างรวดเร็ว อีกไม่นานตรงนั้นมันต้องเป็นรอยแดงแน่ๆ คนเจ้าเล่ห์นี่!

"แดงเลยอ่ะ ทำไงดี" พี่ไนท์พูดเมื่อตะโบมจูบลงมาบนเนินอกของฉันอย่างพึงพอใจ ก่อนที่จะมองมาที่ฉันด้วยสายตากรุ้มกริ่ม

"คนบ้า! คนทะลึ่ง! คนผีทะเล!" ฉันก่นด่าเขาออกไปพลางพยายามยกฝ่ามือขึ้นปิดที่เนินอกของตัวเอง

"ทะลึ่งแค่กับนุ่มคนเดียวแหละ" พี่ไนท์ว่าแล้วมองมาที่ร่างกายของฉันอย่างพึงพอใจ

ไนท์

"ไม่ต้องเลย" นุ่มพูดออกมาอย่างเคอะเขิน แล้วดูทำหน้าเข้าสิ โคตรน่าย่ำยี น่ารักเกินไปแล้วเด็กคนนี้

บอกเลยว่าครั้งนี้ผมจะไม่ทน ก็นุ่มทั้งน่ารัก ทั้งน่าขย้ำไปทั้งตัวแบบนี้ ผมจะปล่อยเธอไปได้ยังไง

ถึงผมได้เธอแล้วผมก็ไม่มีวันทิ้งเธอหรอก

ผู้หญิงที่ทั้งแสนดี ทั้งน่ารักไปหมดทุกกระเบียดนิ้วแบบนี้ ผมจะปล่อยเธอไปได้ยังไง

ถึงเนยกลับมาผมก็ไม่ปล่อยนุ่มไปหรอก เพียงแต่ว่าผมต้องระวังตัวให้มากกว่าเดิมก็เท่านั้นเอง

ถ้าระวังตัวดีๆแบบไม่ให้เนยจับได้ ผมว่าก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร เพราะว่าพวกเราเรียนกันคนละคณะอยู่แล้ว

"เป็นของพี่ พี่สัญญาว่าจะไม่มีวันทิ้งนุ่มแน่นอน" ผมพูดจาโน้มน้าวนุ่มออกไป ผมรู้ว่านุ่มไม่เคยกับเรื่องแบบนี้ เธอไม่ได้แกล้งเล่นตัวหรอกผมรู้

ขนาดแค่จูบยังไม่เป็นเลย แล้วเรื่องแบบนั้นเธอจะไปเคยได้ยังไงกัน จริงไหม?

"นุ่มไม่เชื่อหรอก ผู้ชายก็เป็นแบบนี้ทุกคนนั่นแหละ" นุ่มนั้นยังคงไม่มั่นใจในตัวผม ซึ่งตัวผมเองผมก็รู้ดีแก่ใจว่าผมเป็นยังไง

ผมจะไม่มีวันทิ้งเธอ และไม่มีวันเบื่อเธอแน่นอน

ถ้าเนยไม่จับได้ซะก่อนอ่ะนะ

"เชื่อพี่เถอะ พี่เคยทำให้นุ่มเสียใจหรือไงคะ? หื้ม?"

"กะ...ก็ไม่เคย" เธอตอบผมออกมาอย่างไม่ค่อยเต็มเสียงสักเท่าไหร่ เด็กน้อยเอ้ย น่าแดงก่ำไปหมดแล้วเนี่ย

"พี่รักนุ่ม พี่จะไม่มีวันทิ้งนุ่ม พี่สัญญา"