บทที่ 29 เตือนแล้วนะ

"คงไม่ได้หรอกค่ะ" ฉันปฏิเสธเขาออกไป เพราะฉันไม่มีอะไรที่จะต้องพูดคุยกับเขาอีกต่อไปแล้ว

"พี่ขอร้องล่ะ แค่แป๊บเดียวจริงๆ" พี่ไนท์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงและสายตาที่เว้าวอน

สายตาแบบนั้นบวกกับใบหน้าที่ค่อนข้างจะฟกช้ำของเขา...มันทำให้ฉัน...

"เมื่อกี้กูเห็นมันเดินมาทางนี้ ไม่ใช่ว่ามันเห็นกูแล้วหนีไปแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ