Chapter : 22
“ก็บอกไม่รู้ไงมิน เลิกถามได้ยัง ง่วงนอน”
หลังจากที่ผมพูดประโยคนี้จบมินตราก็เดินออกไปนอกห้องนอนโดยที่ไม่สนใจผมอีกเลย ส่วนผมก็นอนเล่นโทรศัพท์บนเตียงมาเกือบชั่วโมงแล้วครับ นอนแม่งอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน
ที่จริงก็ไม่ได้โกรธอะไรยัยนั่นหรอก แต่ผมแค่งอนเท่านั้น เออฟังไม่ผิดหรอกครับ ผมงอนที่ยัยเมียสุดที่รักมาทำร...
เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ

บท
1. Chapter : 1
2. Chapter : 2
3. Chapter : 3
4. Chapter : 4
5. Chapter : 5
6. Chapter : 6
7. Chapter : 7
8. Chapter : 8

9. Chapter : 9

10. Chapter : 10

11. Chapter : 11

12. Chapter : 12

13. Chapter : 13

14. Chapter : 14

15. Chapter : 15

16. Chapter : 16

17. Chapter : 17

18. Chapter : 18

19. Chapter : 19

20. Chapter : 20

21. Chapter : 21

22. Chapter : 22

23. Chapter : 23

24. Chapter : 24

25. Chapter : 25

26. Chapter : 26

27. Chapter : 27

28. Chapter : 28

29. Chapter : 29

30. Chapter : 30

31. Chapter : 31

32. Chapter : 32

33. Chapter : 33

34. Chapter : 34

35. Chapter : 35

36. Chapter : 36 END

37. Special


ย่อ

ขยาย