บทที่ 8 พี่ชายข้างบ้าน 4(2)
“ไปไหน” ฉันลงจากรถพร้อมเฮียไฟแล้วรีบเดินมาอีกทาง
“อยากกินกาแฟค่ะ เฮียเอาไหม”
“ไม่ เดี๋ยวเย็นเฮียมีนัด”
“อ่อ เดี๋ยวหนูมานะ เดินไปแป๊บเดียว” ฉันยิ้มแล้วเดินมาทางปั๊มน้ำมัน ในปั๊มมีร้านกาแฟ ขอสักแก้วดูดให้ชื่นใจคงเป็นอะไรที่รู้สึกดี
“เอ้า แดดมันร้อน” ร่มสีดำกางพรึบก่อนจะถูกยัดใส่มือฉัน
“ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวหนูรีบกลับมา” เนี่ยเรื่องเล็กน้อยที่เฮียไม่เคยละเลย
เห็นปะ เวลาที่เราคิดไปเองอะไรที่เขาทำให้ก็ดีไปหมด
“อืม เฮียรอด้านใน รีบตามมา”
ก็เพราะใส่ใจแบบนี้ไง จะไม่ให้รักได้ไง
ได้มอคค่าปั่นมาหนึ่งแก้ว ฉันรีบเดินกลับมาที่ตึกแถว ตึกแถวนี้มีว่าง 1 คูหา ด้านริมสุด
เดินเข้ามาด้านในฉันเห็นเฮียกำลังคุยกับป้าแหววชาวบ้านแถวนี้ ฉันเดาว่าเป็นคนหาคนมาเช่า
“ช้า”
“คนเยอะค่ะ” คนในร้านกาแฟเยอะจริง ๆ
“เอ้าโตขึ้นเยอะเลยนี่ดาวเหนือ สวยนะเนี่ย” ตามประสาชาวบ้านปากหอยปากปูที่ว่างเว้นไม่ได้ชอบจับกลุ่มนินทาลูกชาวบ้าน และฉันโดนบ่อยสุดเพราะถูกหาว่าเกาะเฮียไฟกับพี่แคลกิน ป้าคนนี้นี่ขาเม้าท์เลยจ้า
“ขอบคุณค่ะป้าแหวว” ถึงไม่ชอบยังไงก็ต้องปั้นหน้ายิ้มให้ผู้ใหญ่อะเนอะ ถ้าไม่ยิ้มก็จะเอาไปนินทาว่าไม่มีมารยาทอีก
“นี่แฟนคุณไฟเหรอคะ” ทันทีที่เสียงหวานเอื้อนเอ่ยฉันปรายตามองไปทางต้นเสียง ผู้หญิงผมยาวสลวยยาวเลยหลัง ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง เธอดูสวย สวยมาก ดูเป็นผู้ใหญ่ด้วย เธอดูดีอะ ยืนคู่กับเฮียไฟแล้วเหมาะสมกันมาก ๆ
“ไม่ใช่ครับ นี่น้องสาวของผม” หึ เฮียเล็งผู้หญิงคนนี้ไว้ไง ถึงได้บอกว่าฉันเป็นน้องสาว ถ้าคนไหนที่เฮียไม่สนใจเฮียจะเอาฉันไปกัน และบอกว่าฉันเป็นคนสำคัญ คำพูดคลุมเครือทำให้คนเข้าใจผิด ฉันเองยังเข้าใจผิดอยู่บ่อย ๆ หมอดาวขอฟันธงเลยว่าผู้หญิงคนนี้เสร็จเฮียไฟแน่
หึงอะ หวงอะ แต่ทำอะไรไม่ได้
“สวัสดีจ้ะ พี่ชื่อเก๋นะจ๊ะ กำลังจะเปิดร้านเสริมสวยที่นี่ แวะมาอุดหนุนได้นะพี่คิดน้องดาวราคาพิเศษเลย” ดูจากสายตาก็คงอยากจะกินเฮียไฟเหมือนกัน
“ค่ะ” ให้ตายก็ไม่มาหรอก
“เมื่อกี้คุยถึงไหนกันแล้วนะครับ คุณเก๋พร้อมทำสัญญาเลยไหม”
ฉันทำเนียนเดินถอยห่างออกมา ปล่อยให้เฮียได้คุยธุระของเขา
ดาวเหนือเอ๊ย ยังไงซะก็เป็นได้แค่น้องสาวข้างบ้าน ตัดใจจากเขาสักทีเถอะน่า สายตาที่เฮียไฟจ้องพี่เก๋อะไรนี่งาบแน่นอน ชิ หมั่นไส้
ผ่านไป 10 นาที เฮียเดินกลับมาที่รถพร้อมฉัน เฮียไฟดูอารมณ์ดีมาก ๆ เขาอารมณ์ดีจนทำให้ฉันอารมณ์เสีย
“เดี๋ยวดาวกลับบ้านเลยนะ”
“อ้าว แล้วเฮีย?” ไม่เหมือนที่คุยกันไว้เลยนะ
“เฮียจะไปคุยเรื่องสัญญากับคุณเก๋ต่อ”
แบบนี้คงมากกว่าคุยสัญญา น้อยใจอะ น้อยใจมาก “จะให้ดาวกลับยังไง”
“เดี๋ยวเฮียให้คนมารับ” เขาล้วงโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงมากด
“…” ฉันกำลังน้อยใจอย่างหนัก นี่เฮียจะให้ผู้หญิงคนนั้นนั่งลูกรักที่มีแค่ดาวได้นั่งได้ขับมาคนเดียวโดยตลอดอย่างนั้นเหรอ เกินไปแล้วไอ้เฮียไฟ เห็นเขาแป๊บเดียวก็หลงเขาแล้วเหรอ แบบนี้ไม่น่ารักเลย ไม่น่ารักมาก ๆ ดาวเริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่แล้วนะ
“เฮ้ย มารับดาวไป…”
“ไม่ต้องค่ะ ดาวหาทางกลับเองได้” ฉันเปิดประตูรถเพื่อคว้าโทรศัพท์ที่วางอยู่ด้านใน จากนั้นก็โบกรถรุ่นน้องแถวบ้านที่กำลังขับออกจากปั๊มพอดี
“เจ้ดาวไปไหนอะ”
“กลับบ้านอะ ขอติดรถไปด้วยดิ” พยายามกลั้นเสียงไม่ให้สั่นสุด ๆ เลย ตอนนี้เคืองเฮียมาก อยากร้องไห้ดัง ๆ อยากโวยวายใส่เฮียด้วย แต่ก็ทำแบบนั้นไม่ได้ไง
ทำได้แค่อดกลั้น
“ได้ดิ ขึ้นเลยเจ้” รุ่นน้องแถวบ้านคงเห็นว่าสีหน้าฉันไม่สู้ดีถึงได้ทำหน้าตกใจ แต่ก็ยังยอมช่วย
ฉันขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์และไม่หันกลับไปมองเฮียไฟ ไปเลยไป จะไปถึงสุขที่สวรรค์ชั้นไหนก็เชิญ ดีเหมือนกันดาวจะได้เลิกรักเฮียง่ายขึ้น ไปมั่วซะให้พอ ไอ้คนหล่อคนรวยมีแต่คนรุม ไอ้คนมีเสน่ห์
“เจ้ดาวว่างปะ” รุ่นน้องเอ่ยถามทำให้ฉันรีบยกมือปาดเช็ดน้ำตาที่กลั้นไว้ไม่ได้
“อืม ทำไมอะ”
“หนูว่าจะไปซื้อเค้ก เจ้สนใจไปด้วยกันไหม เมื่อก่อนเจ้ชอบร้านนั้นนี่”
“อั่งเปาอะเหรอ”
“แม่นแล้ว สนไหม”
“เอาดิ อยากกินหลายรสเลย” เค้กขึ้นชื่อร้านนี้อร่อยมาก คนเข้าเพียบ เนื้อเค้กนุ่มละมุนลิ้นสุด ๆ เวลาเครียด ๆ การกินของหวานมักเป็นทางออกที่ดี
และเมื่อฉันตอบตกลงรุ่นน้องแถวบ้านก็พาแว้นแบบสุดฤทธิ์ ไม่ห่วงทรงผมและความสวยของฉันบ้างเลย เออ ไม่ได้แว้นนานแล้ว ก็ดีเหมือนกัน ลมตีหน้ามีความสุขดี มีความสุขจนน้ำตาไหล
ใช้เวลาประมาณ 15 นาทีก็ถึงร้านเค้ก คนเยอะจริงสมคำร่ำลือ จะผ่านไปกี่ปีลูกค้าไม่เคยลดน้อยลง รุ่นน้องซื้อแบบเป็นชิ้น ชิ้นละ 35 บาท 3 กล่องร้อย ขณะที่ฉันซื้อเป็นก้อน ขนาด 1 ปอนด์ 2 ก้อน เป็นช็อกโกแลตและส้ม กะเอาให้จุก กินให้หายน้อยใจคนเสน่ห์แรง
เลือกเสร็จก็มาจ่ายเงิน จ่ายให้รุ่นน้องด้วยเพราะอุตส่าห์รับฉันขึ้นรถแล้วยังพามาซื้อเค้กด้วยอีก
ครึ่งชั่วโมงต่อมาฉันก็ถึงบ้าน ตามเคย แม่ยังไม่กลับ ส่งข้อความมาบอกว่า
(บังเกิดเกล้า: ไม่กลับนะ ไม่ต้องหากับข้าวเผื่อ)
ฉันก็อยู่บ้านคนเดียวไง สิ่งที่ทำจึงเป็นการอาบน้ำใหม่อีกรอบ เสร็จแล้วก็มานั่งดูทีวีที่ห้องโถงกลางบ้าน เอาเค้กออกมาเปิด ถ่ายรูปอวดเพื่อนแล้วนั่งกินคนเดียว ตามองทีวี ช้อนตักเค้กใส่ปาก
กินหมดไปครึ่งค่อนปอนด์ทำให้อารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย ตอนนี้ฟ้ามืดสนิท เหลือบตามองนาฬิกาฝาผนัง ทุ่มกว่า อืม เค้กเป็นข้าวเย็นเลยแล้วกัน คิดได้แบบนั้นก็ตักกินต่อ กินมันทั้งสองก้อนอะแหละ นั่งกินไปกินมา เสียงดังมาจากหน้าบ้าน
