บทที่ 30 Chapter : 30

2 ชั่วโมงผ่านไป...2 ชั่วโมงที่พี่เควินเดินออกไปจากห้องแล้วฉันก็ติดต่อเขาไม่ได้อีกเลย ลองกดโทรหาก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์เขาดังอยู่ในห้อง

ฉันนั่งร้องไห้ด้วยความรู้สึกผิด เพิ่งรู้ว่าตัวเองเอาแต่เล่นมาก เอาแต่ใจมาก ดื้อรั้นมาก แล้วก็คิดถึงแต่ตัวเองมากแค่ไหน ที่สุดของความเห็นแก่ตัวเลย ยิ่งทบทวนเงียบ ๆ คนเดี...