บทที่ 6 ร่านกลิ่นรัก 6
“อูยยยยอ๊า” เขมมิกาครางเสียงหลง ปลายจมูกโด่งๆ ของดนัยณุครูดถูไปกับติ่งเนื้อเล็กๆ ที่ยื่นออกมา
“หอมที่สุดเลยเขม”
ปลายลิ้นชายหนุ่มแหวกว่ายอยู่ในแอ่งน้ำหวานที่หอมบริสุทธิ์ เขมมิกาดิ้นเร่าอยู่บนฝากระโปรงรถ ดนัยณุสอดมือรองบั้นท้ายที่ส่ายไปมา ยกขึ้นสูงเพื่อกระแทกปลายลิ้นเข้าสู่ปากถ้ำ
“อ๊ะ อ๊า เฮียขา เขมเสียว”
ชายหนุ่มฟอนเฟ้นกลีบโยนีที่แสนชุ่มฉ่ำจบใบหน้าชื้นไปหมด แต่เขายังคงดื่มด่ำน้ำหวานต่อเนื่อง ท่อนลึงค์แข็งชันอยู่ใต้กางเกงยีนส์ผ้าหนา ปวดหนึบจนจุกแน่นไปหมด แต่ดนัยณุก็ยังปรนเปรอชิวหาแคมสาวไม่เลิก
“ผัวขา เก่งจังเลย ซี๊ดดดด”
เขมมิกาแทบจะดาวดิ้นขาดใจตาย มือของเธอทั้งดึงรั้งและกดกระชับศีรษะของดนัยณุ ยัดเยียดความสาวให้เขาอย่างลืมสิ้นความเขินอาย เธอกระตุกเกร็งตัวปลดปล่อยน้ำหวานให้ปากลิ้นชายได้กลืนกิน
“หวานมากเมียจ๋า อา”
บั้นท้ายส่ายยักย้ายอัดใบหน้าคมเข้มกระทั่งแรงสั่นสุดท้ายหยุดลง ดนัยณุจึงถอนใบหน้าออกห่าง เขมมิกาดีดตัวขึ้นรีบเปลื้องผ้าให้ชายคนรักอย่างรวดเร็ว ไม่ช้าดนัยณุก็เปลือยเปล่าอวดฟ้า อวดภูเขาและทุ่งหญ้า
เขมมิกาผลักให้ดนัยณุเอนกายอยู่บนฝากระโปรงรถบ้าง ชายหนุ่มกางขาออกกว้างเอามือประสานรองศีรษะ หญิงสาวกำท่อนลึงค์ขนาดใหญ่ด้วยสองมือ
“ดูดแรงๆ เลยเมียจ๋า” สิ้นคำสั่ง ปากเล็กก็ดูดปลายยอดหยัก มือกำท่อนเอ็นสาวโยกเนิบนาบ
เขมมิกากำลังคิดว่าท่อนลึงค์ลำใหญ่เป็นไอติมแท่งโต เธอแทะเล็มดูดกลืนจนแก้มตอบลึก
“เก่งจังเขมอูยยยซี๊ดดด”
เขมมิกาปล่อยมือข้างหนึ่ง กอบกุมอัณฑะอันเหี่ยวย่นที่โป่งแข็งในตอนท้าย ดนัยณุเกร็งตัวมากกว่าเดิม ปากเล็กเลาะเล็มด้านข้างต่ำลงจนถึงอัณฑะ ปลายลิ้นเล็กๆ เลียวนแล้วอ้ารวบลูกกลมๆ เข้าปาก
“ซี๊ดดดด อย่างนั้นเลยเมียจ๋า ผัวเสียวมาก ซี๊ดดด”
หญิงสาวดูดตอดลูกกลมๆ สองลูก มือก็ยังกำท่อนลึงค์สาวขึ้นลงไม่หยุด ปากเล็กเลื่อนขึ้นมาดูดรอยหยักรวบรัดเข้าโพรงปากชื้น ร่างหนาสั่นเทิ้ม จนต้องปล่อยมือที่ประสานรองใต้ศีรษะเอามากดหัวเขมมิกาให้ก้มต่ำมากขึ้น
“อ้อก” ลำลึงค์ถูกดูดลึกจนเขมมิกาแทบจะอาเจียนออกมา เธอน้ำตาคลอแต่ยังสวาปามท่อนเนื้อไม่หยุด ปรนเปรอชายหนุ่มที่มอบเงินทองให้กับเธอมากมาย
แม้ดนัยณุจะไม่รักเธอ แต่เขมมิกาจะเก็บความรู้สึกรักเอาไว้ในดวงจิต ความรู้สึกนี้จะไม่มีวันเลือนหาย แม้วันข้างหน้าเธอกับเขาจะต่างคนต่างไปก็ตาม
“พอก่อน เดี๋ยวพุ่งใส่หน้าเขม”
ดนัยณุลุกขึ้นจับเอวเขมมิกาแล้วกดหลังให้โน้มต่ำ หญิงสาวเท้าฝากระโปรงรถแอ่นบั้นท้ายให้ลำลึงค์ที่จรดจ่ออยู่กับกลีบเนื้อ ลำลึงค์ส่ายวนคลึงรอยหยักกับกลีบเนื้อฉ่ำแฉะ แล้วแทรกเข้าสู่ถ้ำสาวที่คับแคบ
“อา เมียจ๋า อย่าเพิ่งตอด เดี๋ยวผัวแตกก่อน” ดนัยณุเตือนเพราะเขมมิกาตอดรัดเขามากไป เธอซ่านเสียวเกินทนไหว
“โอวววว ก็มัน...ห้ามไม่ได้นี่คะ ซี๊ดดด”
เธอแอ่นสะโพกโยกลำตัวอัดสวนท่อนลึงค์ที่โถมเข้ามา ดนัยณุต้องเร่งรีบ การเอาท์ดอร์ทำให้เขาเสียวกระสันกว่าในห้องสี่เหลี่ยม ตาคมหลุบมองแคมสาวที่ห่อรัดลำลึงค์ยาวใหญ่ กลีบเนื้อปลิ้นเข้าปลิ้นออกเมื่อเขาสาวโยกลำตัวเร็วๆ
“สวยจังเขม ดอกไม้ของเขมสวยมาก อูยยย”
“ซี๊ดดดด เฮีย เขมใกล้แล้ว”
“พั่บๆ” ดนัยณุเร่งความเร็วท้าสายลมและแสงอึมครึมยามเย็น เขมมิกาเองก็ส่ายบั้นท้ายเวียนวนอีกทั้งยังตอดตุบๆ รุนแรง จนน้ำรักของดนัยณุพวยพุ่งเข้าสู่หลืบเร้นของกายสาว
“อ๊า/โอ้ววว”
ร่างของเขมมิการองรับน้ำหนักตัวของดนัยณุที่ทาบทับลงมา มือของเขาบีบขยำเต้าเต่ง ไต่จูบไปทั่วลำคอระหง หญิงสาวเอียงคอรับจูบเร่าร้อน
ชายหนุ่มดึงท่อนลึงค์ออกจากถ้ำสาว ธารกามาเอ่อนองไหลลงมาตามต้นขาขาวอวบ เขมมิกาขาอ่อนเปลี้ยเกือบจะนั่งบนกระโปรงรถ แต่ต้องยกลำตัวขึ้นเพราะกลัวว่ารถของดนัยณุจะเปรอะเปื้อนน้ำรักของเขา
“ไม่เป็นไร เฮียไม่ซีเรียส” เขาผลักเบาๆ ให้เขมมิกาทิ้งสะโพกบนกระโปรงรถ เธอยังหอบหายใจไม่หาย มองทุกอย่างรอบๆ ตัว ความมืดเริ่มปกคลุมทุกสรรพสิ่งแล้ว
ดนัยณุเอากระดาษทิชชู่เช็ดน้ำขุ่นข้นให้เขมมิกา หญิงสาวมองอย่างซาบซึ้งเพราะไม่คิดว่าเขาจะทำให้
“ขอบคุณนะคะเฮีย”
ชายหนุ่มเงยหน้าส่งยิ้มให้เธอ จัดการเช็ดทำความสะอาดให้เกลี้ยงแล้วยังช่วยเธอสวมเสื้อผ้า ก่อนจะจัดการกับตนเองบ้าง
“เฮียดีกับเขมมากเหลือเกิน”
“ทำเสียงคิดมากอีกแล้ว เฮียบอกแล้ว เราแลกกัน ยังบ๊องเอ๊ย” มือของเขายื่นมายีหัวเขมมิกาจนยุ่ง หญิงสาวทำหน้าหงิกงอเพราะผมเธอยุ่งหมดแล้ว “ฮ่าๆ” เขาก็ยังหัวเราะเยาะเธอได้อีก
“เฮีย ถ้าวันข้างหน้าเฮียแต่งงาน เขมก็คง” หญิงสาวพูดไม่ทันจบ ดนัยณุก็แทรกขึ้น
“กว่าจะถึงวันนั้น เฮียจะเอาเขมให้เบื่อไปเลย แต่เฮียมั่นใจว่าไม่มีทางที่เฮียจะเบื่อเขมง่ายๆ”
“เฮียคิดถึงแต่เรื่องอย่างว่าจริงๆ” เธอว่าเขา ทั้งคู่นั่งดูดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าอยู่ที่เดิมในสภาพที่แต่งตัวมิดชิด
“ก็อยู่กับเขม จะให้เฮียคิดเรื่องอะไรล่ะ”
นั่นสิ เธอมีค่าแค่นี้ อยู่กับเธอเขาก็ต้องคิดแต่เรื่องนี้ ไม่คิดเรื่องนี้แล้วจะให้คิดเรื่องอะไร
“เฮ้ออออ” เขมมิกาถอนหายใจเสียงดัง “เขมเรียนจบแล้ว ยังไม่รู้เลยจะไปสมัครงานที่ไหน ที่ไหนรับเด็กจบใหม่บ้างนะเฮีย”
“ไม่เห็นต้องทำ ก็กินเงินที่ได้จากขายของไง”
“ไม่อ่ะ นั่นของพ่อแม่เขม เขมน่ะอยากทำงานออฟฟิศ เขมอยากลิ้มรสชาติของสาวออฟฟิศบ้าง”
เพื่อนของเขมมิกาบางคนก็มีงานรองรับไว้แล้ว บางคนไปสมัครงานได้แล้ว ส่วนเธอยังไม่รู้เลยจะไปแห่งหนไหน ตอนนี้เธอเองก็ทำงานให้ดนัยณุ ปรนเปรอเขาให้สมกับเงินที่เขาเสียไป แต่เขมมิกาก็ยังอยากทำงานในสายที่เรียนมา
