บทที่ 62 ตกลงแล้วเขาเป็นห่วงใครกันแน่เนี่ย...

‘ทำไมถึงได้ซวยอย่างนี้นะ  ไอ้ปัตย์ ไอ้เพื่อนบ้า เล่นเอาทุกข์มาทิ้งให้ฉัน แล้วตัวเองหนีไปเสวยสุขคนเดียว อ้อ...ไม่ใช่สิ ยังมียัยตัวยุ่งนั้นด้วยอีกคนนี่   ไม่รู้ป่านนี้งอนไปถึงไหนแล้ว  หายไปตั้งแต่ยังไม่เที่ยง นี่มันจะเย็นอยู่แล้วนะ ทำไมไม่กลับมาซักที  หรือหล่อนตัดสินใจจะลาออกอย่างที่พูดจริงๆ ไม่ได้นะ ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ