บทที่ 43 ผู้หญิงที่ชื่อรอลเลน

พวกเราเดินทางออกจากบ้านราวๆ เที่ยงครึ่ง มาถึงโรงพยาบาลก็บ่ายกว่าๆ เข้าไปแล้ว ผมเคาะประตูห้องพักส่งสัญญาณ ก่อนจะเปิดเข้าไป พบคนหน้าหล่อนอนมองเพดานห้องอยู่เงียบๆ ไม่ได้สนใจผู้บุกรุกแต่อย่างใด จนเมื่อผมเดินไปจับมือแล้วบีบเบาๆ ถึงได้เรียกความสนใจมาได้

“เป็นไงบ้างมึง” ไอ้เพชรไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เพียงแค่...