บทที่ 45 ผู้มาเยือนยามวิกาล

“มันเป็นยังไงบ้าง?” ผมถามเพื่อนทั้งสองทันทีที่เราเข้ามานั่งในโรงอาหารของโรงพยาบาล ทั้งสองมองหน้ากันชั่วครู่ก่อนจะเป็นไอ้เบสที่เปิดปาก

“แย่”

“มันเล่าอะไรให้มึงฟังไหม” ไอ้เบสส่ายหัวเป็นการปฏิเสธ แล้วถามผมกลับแทน

“ของมึงล่ะ”

“ไอ้เพชรก็ไม่ได้เล่าอะไรเหมือนกัน กูเองก็ไม่ได้คาดคั้นเอาคำตอบ กูแค่ถามมัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ