บทที่ 32 ตอนที่ 32

เช้าตรู่

“เร...เอ้ย...สายแล้วนะลูกทำไมยังไม่ไปทำงาน” รัมภาเดินขึ้นมาเคาะประตูเรียกลูกสาว เพราะเห็นว่ายังไม่ลงไปกินข้าวที่ตนตระเตรียมไว้ ป่านนี้ก็เกือบจะแปดโมงแล้ว หลังๆ มานี้เรไรตื่นสายผิดปกติ นับวันยิ่งสาย พอตื่นมักบ่นง่วงตลอด แต่ครั้นพอได้ออกไปทำงาน ใบหน้ากลับเบิกบานยิ้มแย้มอยู่ตลอดเวลา

ด้านในยั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ