บทที่ 34 ตอนที่ 34

มือบางจับตรงขอบหน้าต่าง ดวงตาปรือมองทอดออกไปยังภาพเบื้องหน้า นี่มัน...ความคิดของเรไรเจิดจ้าพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้าง ด้วยความตกอกตกใจ

‘เรือนนพรัตน์จริงๆ อย่างนั้นหรือ ต้นปีบ ต้นรสสุคนธ์ สนามหญ้าเขียวขจี ท่าน้ำคลองน้ำใสทอดตัวยาว ยังไงก็ไม่ใช่เรือนมรดกที่ได้รับจากคุณทวดอย่างแน่นอน หากใช่แวดล้อมเรือนจ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ