บทที่ 125 C.28 [ตาสว่าง] (3)

“หึ” ผมที่หุบยิ้มไม่ได้ก็ไม่รู้จะซ่อนอาการตัวเองยังไงเลยมองออกไปนอกหน้าต่างโดยที่กะจิตกะใจไม่ได้จดจ่อกับวิวข้างทางเลย หัวใจผมเต้นโครมครามไปหมดเหมือนเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมามันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ผมลืมเลยว่าต้องคิดมากเรื่องอะไรบ้างเพราะพลังที่ส่งผ่านมาจากตัวปอเช่มันมีแต่ความรู้สึกดีดีเหมือนยิ่งผมกอด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ