บทที่ 128 C.28 [ตาสว่าง] (6)

แล้วเมื่อผมบอกคินน์ พี่ไทม์ พี่เต ว่าผมมีเพื่อนแล้วเมื่อตอนปีหนึ่งดูทุกคนดีใจแล้วโล่งอกมากเลยนะ แต่ตอนนี้เหมือนจะยิ่งแย่จนคนอย่างพี่ไทม์ยังวิตกกังวลไปเลย

“กลับบ้านพร้อมพี่เลยไหม เดี๋ยวไปส่ง” พี่ไทม์ลูบศีรษะผมเบา ๆ ส่งสายตาเอ็นดูผมแม้ตอนนี้เราจะสูงเท่ากันและผมไม่ได้เป็นคนขี้งอแงเหมือนเมื่อตอนเด็ก ๆ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ