บทที่ 132 C.30 [อย่าเสียใจคนเดียว] (1)

-Porchay-

“เสร็จแล้วก็มารอที่หน้าคณะแล้วกลับพร้อมกู”

ผมลงจากรถมอเตอร์ไซต์เฮียด้วยสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น ผมเผ้ายุ่งเหยิงเล็กน้อย (ตอนนี้ผมย้อมสีผมกลับมาเป็นสีน้ำตาลอ่อน ๆ แล้วครับนอกจากโดนฝ่ายปกครองกวักมือเรียกยิก ๆ แล้วผมยังโดนเฮียเฉดหัวแทบจะหอบเสื่อไปนอนนอกบ้านคล้ายหมาข้างถนน ความคูลแบบไอดอลโคเรีย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ