บทที่ 133 C.30 [อย่าเสียใจคนเดียว] (2)

แล้วจู่ ๆ เพื่อนผมสามคนก็ผันวรรณยุกต์จนครบ 4 เสียงจนผมต้องหันไปดูว่าเกิดเหี้ยอะไรขึ้นทำเอาพวกมันแหกปากออกมาจนคิดว่าแดกหนังสือภาษาพาทีเข้าไปจนกล่องเสียงเพี้ยน ผมเลยต้องมองตามสายตาเพื่อน ๆ ที่เบิกตากว้างราวกับเห็นผีแต่...

นั่นมันเทพสวรรค์ลงมาจุติของแทร่!!!

“พี่คิม” ผมอ้าปากพะงาบ ๆ ในใจกำลังคิดบทสวดส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ