บทที่ 140 C.31 [คืนที่ดาวเต็มฟ้า] (5)

ผมยกมือขึ้นปิดปากไม่ให้เสียงหัวเราะมันดังจนเกินไปแต่นี่มันเกินจะต้านแล้ว ผมหัวเราะหอบจนน้ำตาไหลออกมา

“…หยุด! พี่ไม่ไหวแล้ว ฮ่า ๆ ๆ ๆ เช่ พอเถอะ!” ผมพยายามห้ามแล้วนะครับ พยายามแล้วจริง ๆ แต่ไม่มีใครสามารถขัดศรัทธาของปอเช่ได้อีกต่อไปแล้ว

“…จะอยู่เคียงข้างพี่คิม ไม่ว่าเศร้าหรือสุข จะซื้อบาร์บีคิวให้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ