บทที่ 141 C.32 [งานเต้นรำในคืนพระจันทร์เต็มดวง] (1)

-Porchay-

ผมรู้สึกเหมือนร่างกายโดนไล่ตบด้วยไม้พายยักษ์จากสวรรค์แปดทิศ หัวปวดตุบ ๆ ราวกับมีช้างเผือกเต้นรำอยู่ในกะโหลก ดวงตาเบลอแสงจนต้องหรี่เปลือกตาเล็กน้อยไม่รู้ว่าแสงนั่นใช่แสงสุดท้ายของพระเจ้าหรือเปล่า...เพราะก่อนที่ผมจะพลีชีพสลบไปผมเห็นรอยยิ้มพี่คิมที่มีลำแสงจากฟากฟ้าส่งตรงลงมากระแทกหัวใจเข้าเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ