บทที่ 142 C.32 [งานเต้นรำในคืนพระจันทร์เต็มดวง] (2)

ผมลืมตาขึ้นในห้วงวินาทีที่พี่คิมสารภาพทุกอย่างจนหมดเปลือก ทุกคำพูดของเขายังคงก้องอยู่ในหัวผม ราวกับเสียงดนตรีที่กลั่นออกจากหัวใจ เสียงที่ผมเฝ้ารอมาแสนนาน...

พี่คิมผงะทันที ใบหน้าของเขาตื่นตระหนกตกใจที่เห็นว่าผมสร่างแบบร้อยเปอร์เซ็นต์สภาวะพี่คิมคล้ายเด็กที่เพิ่งรู้ว่าตัวเองโดนจับได้ว่ากำลังซ่อนความล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ