บทที่ 147 C.34 [เหมือนวิวาห์] (3)

“ไม่มีอะไรเลยครับ!! หมอนมันเย็นดีเลยอยากนั่งทับเฉย ๆ!!” พี่คิมนิ่งไปสองวินาที แล้วก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“ฮ่า ๆ…” ผมเงยหน้ามองเขาช้า ๆ พี่เขายิ้มแบบโคตรจะเหนื่อยใจกับผมก่อนเขาจะขยับเข้ามาใกล้ ๆ เอื้อมมือมาลูบหัวผมเบา ๆ

“หัวเราะอะไรเล่า” ผมหน้านิ่วคิ้วขมวดทันที เมื่อคืนมันค่อนข้างดุเดือดเลือดพล่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ