บทที่ 148 C.35 [คิดมาก] (1)

-Porchay-

ผมนั่งนิ่งอยู่ตรงโต๊ะกลมหน้าสถาบันสอนพิเศษด้วยสภาพหงอยเหงาเปล่าเปลี่ยวโดดเดี่ยวหัวใจ แววตาผม…ลอยละล่องไปไกลเกินเส้นศูนย์สูตรเหมือนคนเพิ่งโดนผลักลงไปในปล่องภูเขาไฟลาวาแล้วถูกก้อนอุกกาบาตเหงา ๆ ฟาดหัวซ้ำอย่างเต็มแรง! แต่ในความเป็นจริง…ผมนั่งอยู่ท่ามกลางฝูงเด็ก ม.ปลาย ที่กำลังแปะโพยศัพท์อัง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ