บทที่ 157 C.38 [คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอ...] (1)

-Porchay-

ผมยังไม่ทันได้ถอดรองเท้าให้เรียบร้อยดี ประตูบ้านก็แทบจะหลุดออกจากบานเพราะเสียงของเฮียผมกระแทกใส่ด้วยคลื่นความโกรธระดับเฮอร์ริเคน!

“ไอ้เช่!!!” แค่ชื่อตัวเองสองพยางค์ ก็ทำผมตัวลีบเหลือเท่าขวดโยเกิร์ตพร้อมดื่มโดยทันที

“หายหัวไปไหนมาสามวัน!!! โทรไม่รับ ไลน์ไม่อ่าน กูต้องขู่ว่าจะแจ้งความ มึ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ