บทที่ 162 C.39 [คิดแต่ไม่ถึง] NC 18 + (1)

-Kim-

ผมเห็น ไอ้เด็กเวร...ที่ตัวเองกำลังแอบโกรธมันอยู่นั่นแหละ เขาทำหน้าบูดหน้าบึ้ง เหมือนชีวิตเพิ่งโดนเหยียบย่ำหัวใจมาแล้วหนึ่งรอบ แปรงทาสีก็สะบัดซะเหมือนจะปาใส่โลกให้แตกละเอียด เห็นแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจยาว ๆ แบบคนที่หมดศรัทธากับความเป็นมนุษย์ จากที่ตอนแรกผมหัวร้อนนิด ๆ เซ็งหน่อย ๆ เพราะมันดัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ