บทที่ 165 C.39 [คิดแต่ไม่ถึง] NC 18 + (4)

“อ่ะ...พี่คิม” เสียงครางดังอื้ออึงทั่วรถแล้วผมไม่ค่อยแน่ใจนักว่ารถผมมันจะเก็บเสียงหรือเปล่า...แต่ช่างแม่งเหอะ ตื่นเต้นชะมัด! แต่อยู่ ๆ ปอเช่ก็ผลักผมออกเหมือนสติฟื้นคืนชีพ "ใจเย็น...ใจเย็นก่อนนะ" เขาจับไหล่ผม และก็บอกด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า “มันแคบเกินไป มันจะทำได้เหรอ...” ผมละใบหน้าและริมฝีปากผมออกจากร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ