บทที่ 166 C.40 [ผีเห็นผี] (1)

-Kim-

ผมสะดุ้งตื่นตอนตีสามภายในห้องเรียนของปอเช่ หลังจากเผลอหลับคาดอกไม้กระดาษที่พับให้เขาตั้งแต่ก่อนเที่ยงคืน บรรยากาศในห้องเงียบผิดปกติ รู้สึกวังเวงยังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูก ผมงัวเงียโผล่หัวออกมาจากใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับปอเช่ รู้สึกเย็นนิด ๆ เพราะไม่มีเจ้าตัวขดอยู่ข้าง ๆ กาย ผมรีบมองออกไปโดยรอบแอบใจห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ