บทที่ 187 C.44 [ปลิว] (5)

ถึงจะมีคำถามเต็มหัว ถึงจะยังงงว่า พี่คิมเป็นใคร…แต่ผมก็ยังรักเขาเหมือนเดิม ไม่ลด ไม่เพิ่ม แต่อาจจะล้นจนลืมหายใจบ้าง

พี่คิมยิ้มกว้าง ก่อนจะก้มลงมาจุ๊บปากผมด้วยความดีใจ แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไปแบบคนอารมณ์ดีเหลือผมนั่งกอดหมอนอยู่กลางห้อง ยิ้มไม่สุด คิดไม่ทัน แต่รู้แค่อย่างเดียวว่า…ใจผมแม่งไม่เคยหยุดรัก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ