บทที่ 192 C.46 [ความเงียบดังที่สุด] (1)

-Porchay-

หน้าโรงเรียนวันนี้เหมือนโดนสายฟ้าฟาดกลางแดดร้อนเปรี้ยง! นี่ไม่ใช่งานปัจฉิมธรรมดา แต่คือมหกรรมดอกไม้ล้นฟ้า บานสะพรั่งกันตั้งแต่หัวโค้งฟุตบาทยันหลังคารถ! กลิ่นหอมหวานฟุ้งกระจายปะทะจมูกจนแทบจะลอยได้ บรรยากาศคือไฟลุกพึ่บๆ ร้องตะโกนกันปั่นป่วนเหมือนไฟไหม้บ้าน...โหย! กูเหนื่อยโว๊ย!!!

ผมก้าวขา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ