บทที่ 193 C.46 [ความเงียบดังที่สุด] (2)

แต่ผมเหรอ…

ผมเดินแจกดอกไม้แบบเปิด โหมดออโต้ อารมณ์เหมือนส่งของไลน์แมน หยิบให้คนละช่อ พร้อมรอยยิ้มแบบใช้เทมเพลตแบบเต็มรูปแบบ

“ขอบคุณสำหรับทุกอย่างครับพี่”

“อันนี้ของพี่นะครับ สู้ ๆ กับชีวิตนะ”

“ขอให้เจอคณะที่หวังนะครับ อย่าลืมกลับมาเลี้ยงชานมรุ่นน้องด้วย”

“เช่…ฮึก” จังหวะที่ผมยื่นดอกไม้ให้รุ่นพ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ