บทที่ 195 C.46 [ความเงียบดังที่สุด] (4)

“ได้สิครับ…งั้นไปกันเลย” สิ้นเสียงผม ไอ้พี่หนาวก็ยิ้มมุมปากก่อนจะหมุนตัวเดินนำหน้าพลางพยักพเยิดให้ผมเดินตามเหมือนผู้ชนะหมากเกมนี้และผมก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้เลย…

“เดี๋ยว ๆ เช่! กูว่ามึงรอพี่คิมดีกว่าว่ะ…” โอมตะโกนไล่หลังแต่ไม่ทันแล้ว ผมกวาดของที่พอจะคว้าได้แล้วเดินลิ่วออกไปโดยไม่หันกลับมาลังเลถึงแม้รู้ว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ