บทที่ 21 C.6 [ดอกไม้ฤดูหนาว] (2)

“กูรักมึงที่สุดในโลกเลยน๊าาาา...” ผมว่าออกไปด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆ พร้อมเงยหน้ามองมันด้วยท่าทีที่น่าสงสารที่สุดเท่าที่คนอย่างผมจะทำได้แล้ว แต่แล้วไอ้แทนคุณก็สะบัดมือผมออกก่อนจะหันซ้ายหันขวาไปจับไมค์แล้วยื่นมันมาตรงหน้าผม

“พิสูจน์สิ!”

“ห้ะ!” ผมร้องเสียงหลงแล้วไมค์สีชมพูพริ้งที่ประดับด้วยขนนกฟรุ้งฟริ้ง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ