บทที่ 211 C.49 [กะทันหัน] (5)

“คำพูดของพี่มันเชื่อได้แค่ไหนวะ” ผมตวัดหางตาพลางเบือนหน้าหนีทั้ง ๆ ที่ผมก็ไม่รู้ว่ามีสิทธิ์ทำแบบนี้หรือเปล่า...แต่ผมเหนื่อยมากเลยอ่ะ ใจกูไม่ไหวแล้ว มันหมดใจแล้วโว๊ย!

“พี่แค่ไปแหย่ไอ้คินน์เล่นเฉย ๆ” พี่คิมลงมานั่งข้าง ๆ ผมทำหน้าจริงจังสุดฤทธิ์ในขณะเดียวกันเขาก็ดูแทบจะหมดแรงจากเรื่องบ้าบอทั้งวันของวั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ