บทที่ 214 C.50 [ลางสังหรณ์] (3)

“มึงจะสร้างความเจ็บปวดให้กูไปถึงไหน…”

เสียงของเขาสั่นพร่า เหมือนกำลังร้องไห้และตะโกนในเวลาเดียวกันผมไม่รู้ว่าความเจ็บของเขาคืออะไร แต่ผมรู้ว่าผมก็…เจ็บด้วย

“เฮีย!!!!”

ผมตะโกนออกมาสุดเสียง เสียงนั้นกึกก้องจนภาพตรงหน้าพร่าไหวร่างของเฮีย…ร่างของพี่คินน์…และประตูบานนั้นค่อย ๆ เลือนรางหายไปเหมือนล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ