บทที่ 228 C.52 [เคลิ้ม] (4)

แต่ไม่ใช่เว้ย!!! เรื่องมันไม่ได้จบตรงนั้น เรื่องจริงแม่งโหดกว่าละครพีเรียด คือบ้านกูโดนยึดเฉย! ไม่มีการบิ้ว ไม่มีการให้สัญญาณเตือน ไม่มีแม้แต่เสียงกลองรบ เปิดฉากมาก็ฟาดกบาลกูโป๊กเลย สุดท้ายไอ้ที่กูยืนอยู่ไม่ใช่ฐานทัพ แต่คือซากชีวิตตัวเองล้วน ๆ

นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย!!!!

“มึงต้องเล่าให้กูฟังทั้งห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ