บทที่ 230 C.52 [เคลิ้ม] (6)

“อ้าว! น้อง ๆ”

“หวัดดีครับพี่ต้นพี่ไบร์ท”

วันรุ่งขึ้นพระอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้า ผมก็ปลุกไอ้สามตัวบาทให้ฟื้นจากความตายทันที พร้อมกับไสหัวพวกเรามาที่มหาวิทยาลัยของพี่คิมให้เร็วที่สุด เพราะผมจำได้ว่าวันนี้เขามีเรียนแน่นอน! หัวใจผมเต้นแรงเหมือนกำลังจะวิ่งมาราธอน แต่ร่างกายกลับสั่นระริกเหมือนคนเพิ่งกินคาเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ