บทที่ 233 C.53 [I’m Sorry สีดา] (2)

เพราะก่อนหน้านี้มันคงรู้ว่าผมมีความสัมพันธ์แบบไหนกับเพื่อนร่วมโรงเรียนของมัน และผมก็เบื่อกับความรู้สึกกระอักกระอ่วนนี้ชะมัดและภาวนาให้มันสิ้นสุดสักที

“บ้านสวยดีนะคิม” หลังจากมื้ออาหารที่ผมไม่สามารถรับรู้รสชาติอะไรได้เลยจบลงผมก็พาไอ้หนาวมาเดินดูรอบบ้านและหยุดอยู่ที่บ่อปลาคาร์ฟบริเวณสวนหน้าบ้านที่ถู...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ