บทที่ 234 C.53 [I’m Sorry สีดา] (3)

“ป๊าแค่ไม่อยากให้หนาวมันขวางหูขวางตาไม่ใช่เหรอ? ชีวิตมันมีความหมายกับป๊าขนาดนั้นเลย…?” ผมเลิกคิ้วถามวางท่าทีสบาย ๆ มองรอบห้องจนไปสะดุดกับภาพสีน้ำมันที่แขวนอยู่บนผนังมันเป็นภาพของเหยี่ยวตัวเดียวที่ยืนสงบนิ่งอยู่บนยอดเสาหิน มันมองลงมาอย่างนิ่งเฉย ท้องฟ้าด้านหลังเป็นเมฆครึ้ม แต่มีแสงหนึ่งบอกทิศทาง ราวก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ