บทที่ 236 C.53 [I’m Sorry สีดา] (5)

“ห้อง ?” ประโยคนั้นทำให้ผมทวนคำที่ได้ยินอีกครั้ง เพราะไม่แน่ใจว่าสติสัมปชัญญะของผมจะอยู่ครบถ้วนหรือเปล่า

ใบหน้าของผมคงเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามมากมายจนไอ้เด็กนี่ที่มันรู้จักชื่อผมแต่ผมไม่รู้จักชื่อมันต้องอธิบายยาวยืด

“พวกผมเปิดห้องชั้นแปดไว้เผื่อคนเมาแบบพี่เวกัสนี่แหละ…แต่พี่อย่าไปขัดจังหวะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ