บทที่ 242 C.54 [สุดแต่ใจจะไขว่คว้า] (6)

“กูถาม! ว่าใครใช้ให้มึงลาออก!!” เสียงคำรามของพี่คินน์ดังลั่น ก่อนจะพุ่งเข้ามาเขย่าแขนเฮียพอร์ชอย่างแรง

“อย่ามาทำอะไรพี่กูนะ!!” ผมวิ่งพรวดไปขวางหน้าเฮียไว้ ร่างสั่นด้วยแรงศรัทธาและความบ้าผสมกัน.... หยุดนะ! ไอ้พวกแก๊งฆาตกร!!

พี่คินน์ชะงัก มองหน้าผมอยู่ครู่หนึ่ง…นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ผมได้มองพี่คินน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ