บทที่ 54 C.14 [9 นาฬิกา] (3)

คิดถึงไอ้นนท์ว่ะ สนามอารมณ์ที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก! ต่อให้หงุดหงิดจนด่าพ่อล่อแม่ยังไงมันก็ไม่สะทกสะท้านอะไรเลยนิ่งราวกับไร้ชีวิตแต่แอบมีน้ำตานิดหน่อย แต่ถือว่าประเสริฐเลิศล้ำมาก

“ตัดสวย ๆ น๊าาา...ระวังมือกันด้วย” ผมที่เห็นว่ากิจกรรมมันเริ่มแล้วก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งอะไรอีกเลย ปอเช่พุ่งตัวอย่างไวไปหยิบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ