บทที่ 87 C.21 [ไม่ขอก็จะให้] (2)

เสียงแว่ว ๆ ดังมาจากห้องครัวภายในตัวคอนโดที่เกือบจะเป็นเพนท์เฮ้าส์ของผม (มันใหญ่โตมโหฬารเกินไป) เช้าแล้วสินะ ผมได้กินหอม ๆ ของอาหารเช้าเตะเข้าจมูกจนผมต้องปรือตาลุกจากเตียงเดินตามทั้งเสียงและกลิ่นออกมาจากห้องนอน

“ตื่นแล้วเหรอครับคุณคิม เดี๋ยวผมอุ่นข้าวต้มให้นะครับ” ไอ้นนท์และลูกน้องคนอื่น ๆ ใส่ผ้าก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ