บทที่ 92 C.22 [ใจร้าย] (4)

“มันยังไม่ได้ลวกเลยนะนั่น” ไอ้โอมชี้นิ้วมาที่อาหารในมือผมด้วยอาการที่ดูเรียบเฉยแต่สายตากับเต็มไปด้วยคำถามแล้วจ้องผมไม่หยุดหย่อน

“อ้าวเหรอ! แหะ ๆ” แหมมม...ก็ต้องมีเผลอไผลไปบ้างปะวะคนเยอะยังกะเราเปิดซุ้มเมียงู นี่ดีเท่าไหร่แล้วที่กูตระหนักได้ถึงความสบายของพวกเราให้ขายแค่ยำลูกชิ้นเพราะขั้นตอนมันไม่ยุ่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ