บทที่ 97 C.23 [รถของเล่น] (3)

“โหย! เหนื่อยโว๊ย!!!!...คิมร้องเกะห้องกูมะ ?” แทนคุณที่เพิ่งฟื้นมาจากความตายบนรถก็เดินแทรกตัวระหว่างกลางของผมกับคินน์แล้วก็หาวหวอด ๆ ออกมาเสียดื้อ ๆ ดูไม่รู้ร้อนรู้หนาวส้นตีนอะไรเลย แต่...จริง ๆ ก็ถูกแล้วแหละ เรื่องนี้ไม่เห็นมีใครต้องรู้สึกอะไรเลยมันเป็นแค่ความสับสนที่เกิดขึ้นจากตัวผมเองล้วนๆ

“ขอโ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ