บทที่ 115 KINNPORSCHE 24 : คิดมาก (5)

“เออ! กะให้กูล่มจมเลยว่างั้นเหอะ” ผมยิ้มกริ่มด้วยความพอใจ แล้วนั่งรอพนักงานจนเขาเริ่มทยอยมาเสิร์ฟ ผมจัดการกินของตรงหน้า ไอ้คินน์เองก็เช่นกัน มันบ่นนิดหน่อยว่าสั่งมาเยอะแต่ผมก็ทำเป็นหูทวนลม ตั้งหน้าตั้งตากินไปเรื่อย ๆ

“มึงลองดิ” ผมเลื่อนจานอูนิให้มันจานหนึ่งซึ่งตรงหน้าผมมีอยู่สิบจาน จานละสองชิ้น มั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ