บทที่ 116 KINNPORSCHE 24 : คิดมาก (6)

“แม่ง! หนวกหูฉิบหาย” ผมยื่นมือไปปิดเพลงแม่ง! แล้วค่อย ๆ เอนเบาะลงแล้วแสร้งทำไมหลับตาเพื่อจะนอนหลับ ไอ้เชี่ย! ทำไมกูทำตัวไม่ถูกขนาดนี้วะเนี่ย เสียงหัวเราะไอ้คินน์ดังมาแว่ว ๆ จนผมต้องกำหนดลมหายใจเข้าออกเพื่อไม่ให้ล่กไปมากกว่านี้ แล้วผมก็เผลอหลับไปจริง ๆ

พอมันขับรถมาถึงบ้านไอ้คินน์ก็ปลุกผมด้วยการหอมแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ