บทที่ 119 KINNPORSCHE 25 : หยุดไม่ไหว (3)

“...” ไอ้คินน์เลิกคิ้วมองผมอย่างคาดไม่ถึง ผมหงุดหงิดมากกว่าเดิมเลยเดินชนไหล่มันออกไปที่สวนด้านนอก ในเมื่อมันไม่พูด ผมก็ไม่อยากอยู่ต่อให้มันเข้ามาทำจิตใจผมปั่นป่วนเรื่อย ๆ

ผมกลับมาทำงานต่อโดยไม่พูดไม่จากับใคร แล้วก็ไม่มีใครกล้าถามอะไรด้วย ใช้เวลาสักพักไอ้คินน์ก็เดินกลับมานั่งประจำที่ของตัวเองผมไม่ร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ