บทที่ 147 KINNPORSCHE 30 : สายไป (3)

“ปล่อยกู...” ผมยังคงสะบัดตัวแบบนั้นแต่ยิ่งเคลื่อนไหวตัวมาก ๆ อยู่รู้สึกปวดหัวหนึบ มันทั้งมึนทั้งเวียนหัวเพราะผมซัดคนเดียวไปเกือบทั้งกลม

“คุณคินน์เครียดอะไรครับ...คุณคินน์...เป็นอะไรรึเปล่าครับ” ไอ้บิ๊กกดตัวผมให้นั่งลงกับโซฟาจนได้ พร้อมกับมันที่นั่งขนาบข้างและโอบรัดตัวผมไว้

“ปล่อยกู...พอร์ช...พอร์ช...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ